این موزه به عنوان يكي از بزرگترين شاهكارهاي آراتا ايسوزاكي، در نظر گرفته شده است. گونما از ان دسته پروژه های غنی است که به گونه ای خاص ایدئولوژی و دستاوردهای معمارانه ی ایسوزاکی را بطور خلاصه ارائه می دهد. این فرم، یک موزه در قالب مفهوم کانسپچوالی وُید و چهارچوب(فریم) است.
 
موزه اساسا از يك مكعب12 متري تشکیل شده که چهارچوب کلی طرح را تعریف میکند. در این پروژه مكعب خالص ايسوزاكي ساختمانی با وزن کم را ایجاد میکند که شکل معمارانه ای به خود می گیرد. در این طرح هماهنگی عناصر موجود ، مانع از هرگونه تاثیر عوامل و عناصر فرعی و جانبی بر روی فرم این مکعب میشود و پانل های آلومینیومی مربع شکل نما عناصر سازه ای را می پوشانند؛ که نهایتا ساختمان از لحاظ بصری سبک بنظر میرسد. مانندیک فریم که عکس درونش را کادربندی میکند ، این چهارچوب مکعبی شکل موزه، فضای درونش را از چشم انداز خارجی اش(لنداِسکِیپَش) تفکیک کرده و بازدیدکنندگان را به گونه ای خاص فقط به تماشای آثار هنری دعوت میکند.
 
هرچند این ساختمان در نوع خود یک شاهکار هنری است اما آرتا ایسوزاکی از رویکرد مینیمالیستی در طراحی این موزه استفاده کرده است. رویکرد مینیمالیستی این پروژه و نتیجتا طرح مینیمالیستی اش، ایجاد اثر خنثی برروی آثار هنری می باشد؛ به این معنا که بیشتر نگاه بازدیدکنندگان به آثار هنری به نمایش گذاشته شده جلب شود تا طرح داخلی این موزه... در راستای محور ورودي اصلي، يك پله ي مانیومنتی از میان مكعب به طبقه ي دوم و فضاي گالري، بالا مي رود.
 
دو ديواره ي اطراف این پله از جنس سنگ مرمر براق(منعکس کننده) می باشد که انعکاس پله در آن باعث میشود که پله بی انتها به نظر برسد. در سمت شرق پله اصلی، در میان ردیفِ مکعب ها، سالن اصلی قرار دارد. در انتهای این سالن یک مجسمه ی مرمری قرار دارد که همانند مجموعه ای از ردیفِ پله ها می باشد. (هرچند که ارتفاع آنها برای بالا رفتن بسیار زیاد است). اولين مرحله ساخت موزه ي هنر مدرنِ گونما در سال 1974 تكميل شد.
 
در آن زمان پیشنهاد شد که از یک تقارن دو جانبه با ابعاد a:b:c:c در پلان و نما استفاده شود اما در عمل به این تقارن دست بطورکامل دست نیافتند. مرحله دوم ساخت این موزه در سال 1994 بود که به گونه ای اين تقارن را کمرنگ تر ساخت. . ايسوزاكي بدلیل محدودیت مکانی که داشت، نتوانست بیش از دو بخش به سمت غرب این موزه اضافه کند که نتیجتا فقط یک مربع 12 متری را به این موزه اضافه کرد. این مکعب یک سالن تئاتر با پلان چرخیده شده در طبقه ی دوم دارد که طول نمای شیشه ای را بگونه ای میشکند که تقارن ایجاد شده توسط نمای مودولار و یکدست را خنثی میکند.